تأثیر پوتریسین و چیتوزان بر کیفیت ماندگاری انگورهای تازه خوری رقم ’شاهرودی‘ ضمن نگهداری طولانی مدت در سردخانه

در این پژوهش، کاربرد پس از برداشت چیتوزان و پوتریسین به طور مجزا یا در ترکیب با یکدیگر در حفظ کیفیت انگورهای تازه خوری رقم ’شاهرودی‘ ارزیابی گردید. میوه ها در محلول های حاوی غلظت های مختلف چیتوزان (5/0 و 1 درصد)، پوتریسین (1 و 2 میلی مولار) غوطه ور شدند. . پس از تیمار با پوتریسین برخی میوه ها با چیتوزان 1 درصد نیز مجدداً تیمار گردیدند. میوه های تیمار شده در داخل کیسه های پلی اتیلنی گذاشته شدند و به مدت 60 روز در سردخانه (دمای 1±0 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 5±90 درصد) نگهداری گردیدند و پس از آن به مدت 5 روز اضافی تر به دمای اتاق منتقل شدند. کیفیت ظاهر خوشه ها و حبه ها، کاهش وزن میوه ها، مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون، فنل کل، فلاونوئیدها (کوئرستین کل، کوئرستین 3-گالاکتوزاید و کاتچین) و ظرفیت آنتی اکسیدانی میوه ها ارزیابی گردیدند. نتایج نشان داد که تیمار چیتوزان 1 درصد باعث حداقل کاهش وزن خوشه و ریزش حبه ها، ترک خوردگی و چروکیدگی حبه ها، پوسیدگی و قهوه ای شدن چوب خوشه ها و حبه ها را نشان دادند. این تیمار طعم و مزه، بازارپسندی و کیفیت ظاهری مطلوب تری در مقایسه با سایر تیمارها داشت. همچنین این میوه ها میزان مواد جامد محلول و اسیدیته قابل تیتراسیون بالاتری را نیز داشتند. اما میوه های تیمار شده با پوتریسین (1 و 2 میلی مولار) میزان فنل کل، کاتچین، کوئرستین کل و ظرفیت آنتی اکسیدانی بالاتر و کوئرستین 3- گالاکتوزاید کمتری را نسبت به دیگر تیمارها نشان دادند. نتایج نشان داد که تیمار پوتریسین 2 میلی مولار باعث آسیب شیمیائی به میوه ها گردید که افزودن چیتوزان به طور معنی داری این اثرات سمی را کاهش داد. در مجموع، میوه های انگور تیمار شده با چیتوزان و نیز پوتریسین 1 میلی مولار نسبت به شاهد کیفیت ظاهری بالاتری داشتند.